donderdag 7 december 2017

Verloren voorwerpen

Verloren voorwerpen Bosklassen











zaterdag 2 december 2017

Dag 5: Fotozoektocht + Terugreis

Goedemorgen, morgen, goeiendag... 
Om 7u30 kwam de juf ons voor een laatste keer wekken. Het opstaan ging echter niet zo vlot als de afgelopen dagen maar we moesten er door. We raapten onze moed bijeen en trokken onze kleren aan. Tussendoor propten we nog wat vuile kledij in onze overvolle valies. Het blijft een mysterie hoe mama al onze kleren in 1 valies heeft gekregen.

Deze ochtend werden we verrast met een reepje chocolade op ons bord. We aten ons buikje vol en trokken vol goede moed naar onze kamer om een tweede poging te ondernemen om die dekselse valies dicht te krijgen. Wonder bij wonder ging dit vlotter dan voor het ontbijt. We persten al onze kledingstukken in onze valies en al vlug werd onze kamer leeg gemaakt. We plaatsen onze valiezen in de grote zaal, zoals de juf en meester hadden gevraagd.



Eenmaal iedereen klaar was vertrokken we richting Durbuy. Daar werden we in groepjes van 4 verdeeld. Per groepje kregen we van de juf een mapje met een balpen en heel wat foto's. Aan de hand van de foto's moesten we heel wat vragen beantwoorden. Dit was best wel een moeilijke opdracht. We zochten zo goed we konden. Sommige foto's vonden we direct, andere foto's zaten wat beter verstopt. Maar we maalden er niet om en bleven zoeken. Omstreeks 11u was het verzamelen geblazen en keerden we terug richting het heem.

Daar genoten we van een laatste middagmaal. Deze keer werd er varkensvlees met aardappelen en wortelen/erwten naar binnen gespeeld. We genoten een laatste maal met volle teugen. Ondertussen was ook Willem aangekomen. We kregen allemaal een polsbandje en enkele kaarten van LPM. Naar het schijnt organiseren ze hier ook paaskampen en zomerkampen. Als jullie ons een weekje kwijt willen, aarzel dan niet om ons hier in te schrijven. 😁

Omstreeks 12u30 vertrokken we met de bus naar het station in Barvaux en lieten we Durbuy achter ons. Iets voor 13u stapten we in de trein en kon het nagenieten van de bosklas beginnen.

Na een heel vlotte en rustige treinrit - Inderdaad, we waren een heel stuk rustiger dan maandag... Zou dit door de vermoeidheid komen? -  kwamen we omstreeks 16u00 aan in het station te Brugge. Daar stonden al heel wat mama's en papa's ons op te wachten. Nu beseften we het pas echt... De bosklassen zitten erop ... Deze fantastische week is voorbij gevlogen... Ons hartje zit vol van de mooie herinneringen...



Dank je wel mama en papa voor deze kans!
Dank je wel juffrouw Els, mevrouw Kris, meester Thomas en meester Olivier voor de goede begeleiding deze week!
Dank je wel aan Willem, Tom, Ruben en Jaron voor de leuke en coole activiteiten deze week!
Dank je wel lieve klasgenootjes om dit samen met jullie te mogen beleven!
Dank je wel aan mezelf om elke dag het beste van mezelf te geven en te genieten van elk moment die me deze week heeft geschonken!


Beste mama, beste papa!
Wees gerust!
Het gaat hier zotzalig goed!


vrijdag 1 december 2017

Dag 4: Geschiedeniswandeling en wandeling in Wéris

Vandaag stonden we op met een klein hartje. Niet omdat we nog moe waren maar omdat we beseften dat dit onze laatste volle dag in Durbuy was. Hoe jammer we het ook gaan vinden om morgen terug naar Vivenkapelle te trekken, we kunnen alvast terugblikken op een fantastische week. Ook al zijn de nachten wat kort en is het weer niet altijd ons goed gezind, we genoten van elke minuut! Maar echt veel tijd om te treuren hadden we niet want om klokslag 8 uur werden we aan het ontbijt verwacht.

Traditiegetrouw smulden we ons buikje vol met de lekkerste boterhammen van de hele wereld! Vandaag lag er als extraatje een speculoosje op ons bord. Zou de Sint dit tot in Durbuy gebracht hebben of komt hij pas dit weekend naar ons toe? Hopelijk is hij ons niet vergeten en krijgen we heel veel lekkers in onze schoen! 😇

Na het ontbijt trokken we traditiegetrouw onze warme kledij en stapschoenen aan. Uit hemel dwarrelden de eerste sneeuwvlokken. De weergoden hadden besloten om er vandaag een koude en natte dag van te maken. Maar zoals eerder deze week... We lieten ons niet kennen... We trokken er ons niets van aan... We zijn vee sterker dan wat kou en regen... We gaan er zoals de Ketnethelden "Tjik Tjak Vollenbak" tegenaan!
Deze ochtend trokken we richting de binnenstad van Durbuy. Inderdaad, de binnenstad... Want volgens de inwoners is Durbuy het kleinste stadje ter wereld,.
Onder begeleiding van gids Willem leerden we de hele geschiedenis van Durbuy kennen. Het fantastische verhaal werd enorm gesmaakt. Willem maakte er een spannend en grappig verhaal van. Op die manier zullen we het beter onthouden zegt hij. Blijkbaar zou juf Els hierover een toets geven. Misschien laat ze deze wel vallen als ze ziet hoe flink we wel zijn!
Tijdens het verhaal werd Lennert gekroond tot graaf en trouwde hij later in het verhaal met Amelie. Zij kregen een flinke zoon 'Nathan' die op slag verliefd werd op prinses Jana. Ook Saar, Shane en Semile (Emile) kregen een glansrol in het verhaal. Bedankt aan Willem om ons op deze manier Durbuy te leren kennen!



Na de wandeling trokken we richting heem om ons wat op te warmen. Dat deed best wel deugd. Als middagmaal verraste Wout Bru ons met het bezoek van Sergio Herman. Zij maakten voor ons heerlijke puree met spinazie en fishsticks. De calorieën vlogen rond onze oren maar deze week maken we hier graag een uitzondering!

Na het middagmaal trokken we met de bus richting Wéris. Wéris is een klein dorpje met een grote geschiedenis. De wandeling startte aan de dolmens. Opnieuw was Willem onze gids en we wisten toen al dat dit opnieuw een fantastische middag zou worden. Willem kan echt heel goed vertellen en is echt wel grappig. We hingen vanaf zijn eerste woord tot zijn laatste aan zijn lippen. Als we een top 3 mogen opstellen van beste vertellers dan staat hij zeker en vast op plaats 3 net achter meester Thomas en juf Els die beiden op de eerste plek staan!
Aan de dolmens moesten we even zoals een echte druïde mediteren. Dat was best wel een fijn en rustig moment. Maar of we nu echt iets voelden kriebelen in onze buik, kunnen we niet echt bevestigen.


We stapten verder richting de "Witte Menhir". Dit was best wel een flinke beklimming. Hier leerden we de legende van de duivel kennen. We genoten van een prachtig uitzicht. We werden er zelfs even stil van. Na de afdaling hielden we even halt aan het Duivelsbed. Al wie dit bed durft aan te raken is blijkbaar vervloekt en mag heel wat ellende verwachten.
Ondertussen bleken meester Thomas en meester Olivier verdwenen te zijn. Had de duivel hen meegenomen? Waren ze verdwaald? Hopelijk is er niets gebeurd!
We wandelden richting onze bus tot we even halt moesten nemen aan een klein gezellig huisje in het midden van het dorp.
Plots werden de ramen opgemaakt en staken de 2 verdwenen meester hun hoofd door het raam. De duivel had gelukkig de meesters niet meegenomen. Neen de meester verrasten ons met een heerlijke warme chocolademelk! De meesters waren stiekem de chocolademelk gaan opwarmen in het huisje van de schoonouders van meester Olivier. Het was een meer dan aangename verrassing. Wat zeg ik? Het was een fantastische verrassing!



Na het heerlijke warme drankje reden we met de bus richting heem. We wisselden nu onze warme kledij in voor ons opperste beste pak want vanavond was het fuif!
Om 18u werden we samen met alle andere scholen in de grote zaal verwacht. Onder begeleiding van de mensen van LPM werd de fuif ingezet. We dansten, we zongen, we gilden, we maakten veel plezier! We kunnen jullie verzekeren... Vivenkapelle staat hier op de kaart!
Tijdens de fuif smulden we van een heerlijke braadworst.
Na de korte fuif met de andere scholen fuifden we verder met onze vrienden van de Meersen.
Dj meester Jurgen liet ons op de beste songs dansen!


We genoten met volle teugen van de fuif!
Het werd alweer een onvergetelijke dag!
Wat hebben we het hier toch ongewoon goed!
Jammer dat de week bijna gedaan is.
Maar we kijken ook al wat uit om al onze verhalen te kunnen vertellen.
We kunnen jullie het nu al verzekeren... Het zijn er heel wat... En ze zijn allemaal fantastisch!

Beste mama, beste papa.
Maak je geen zorgen!
Het gaat hier zotzalig goed!


woensdag 29 november 2017

Dag 3: Rappel met klimmen en Wandeling door de lenen

Goeiemorgen, morgen, goeiendag ...
Vandaag was het juf Els die ons vrolijk kwam wekken. Tot ieders verbazing lagen we met ons allen om 7u30 nog heerlijk te slapen maar toch moesten we op staan. Even ons opfrissen, onze tanden poetsen, kleine of grote boodschap, onze warme kledij aan en we zijn klaar om te ontbijten.
De boterhammen stonden ons reeds op te wachten.
We aten ons buikje vol want vandaag hadden we best wel veel energie nodig.


Na het ontbijt kleedden we ons warm aan want we gingen vandaag rappellen en klimmen. Volgens het weerbericht ging het vandaag lekker koud worden en daarom trokken we ook onze muts en handschoenen zeker aan. We waren nog maar net vertrokken en de eerste sneeuwvlokken dwarrelden naar beneden. Om echt te spreken van een wit tapijt was het nog te vroeg maar we werden er wel lekker nat van. Maar we lieten ons niet doen. We trokken er ons niets van aan. We waren toch lekker warm gekleed en we hadden echt wel zin om te klimmen en klauteren.

Na een kwartiertje stappen kwamen we aan de klimmuur aan. Onder begeleiding van Joran trokken we allemaal een veiligheidsriem aan. We hadden er echt wel zin in. Na een grondige uitleg mochten we zelf beginnen klimmen. Juf Els zorgde voor de veiligheid bij het rappellen. Meester Thomas en meester Olivier zorgden ervoor dat we veilig konden op de rost klimmen. Door de sneeuwbuien was het best wel glad om goed te kunnen klimmen. Maar we lieten het niet aan ons hart komen en gaven opnieuw het beste van onszelf. We klommen als volleerde bergbeklimmers op de rost. We stapten heel zelfzeker achterwaarts de hoge rotswand af. De juffen en meesters genoten van ons doorzettingsvermogen! Op het einde van de voormiddag mochten we dan nog met zijn allen op de apenbrug net boven het 'ravijn'. Het werd een onvergetelijke ervaring! We zijn dan ook terecht fier op onszelf! 👊


Ondertussen kregen we het best wel koud en we waren dan ook niet treurig dat we richting LPM trokken. We wisselden onze natte kledij in voor lekkere droge en warme kledij. Bedankt mama en papa voor die extra paar warme sokken! Bedankt mama en papa voor die heerlijke warme trui!

Als middagmaal smulden we lekkere stoofvlees met frietjes. Het smaakte voortreffelijk! Het smaakte geweldig! Het smaakte formidabel! Het was een ware verwenning voor onze smaakpapillen! Hoe zeggen ze dat ook weer in 'Komen eten': "Het is een culinair organisme!" 😄
Als dessert smulden we nog een lekker ijsje.

In de (droge) namiddag stond een flinke wandeling op het programma. In kleine groepjes, onder begeleiding van een leerkracht, trokken we doorheen de lenen. Aan de hand van foto's en een wegbeschrijving moesten we onze weg zoeken naar onze eindbestemming. We stapten stevig door en alle foto's werden vlot gevonden. We merkten ook op dat elke letter heel belangrijk is in een wegbeschrijving. Recht door moet recht door blijven en mag zeker niet vervangen worden door rechts. Want zonder dat je het echt beseft, kun je verkeerd lopen.
Na anderhalf uur stappen stonden alle groepen op de afgesproken plaats. Best wel knap van ons!
Ondertussen werd het rustig aan donker en hadden we nog een serieus stuk voor de boeg. Onder begeleiding van juf Els stapten we richting Durbuy. Gelukkig hadden we onze zaklamp mee want we trokken doorheen het donkere bos van de Hare Krishna. Omstreeks 19u en 14 km later kwamen we moe maar voldaan toe in het heem.



We trokken onze wandelschoenen en jassen uit en gingen direct onze maagjes vullen met een kommetje tomatensoep en een boterham. De warmte uit de eetzaal deed ons deugd en onze koude oortjes en handen werden vervangen door blozende kaakjes.

Als avondactiviteit moesten we samen werken met onze vrienden van De Meersen. Op het donkere grasveld van LPM moesten we met behulp van een kompas ons proberen te oriënteren. We moesten heel wat posten in de juiste volgorde vinden. De samenwerking verliep vlot en we vonden het echt wel leuk. De leerlingen van het 5de leerjaar mochten even uitblazen in het heem. Zij namen een lekkere warme douche en speelden nog een spelletje.


Na een fantastische maar drukke dag trokken we vermoeid richting dromenland. We zitten al over de helft van de bosklassen. Wat gaat de tijd toch snel! Wat zal het jammer zijn dat het vrijdag is! Begrijp ons niet verkeerd, we zullen blij zijn om mama en papa terug te zien maar we zullen het hier wel missen! Maar eerst nog genieten van de 2 komende dagen!

Beste mama, beste papa,...
Maak je geen zorgen!
Het gaat hier zotzalig goed!



dinsdag 28 november 2017

Dag 2: Wildcraft en avonturenpark

Opstaan... Opstaan...
Om 7u30 kwam meester Thomas ons vrolijk wekken. Hij was heel vrolijk. Zou de rustige nacht en het feit dat we gisteren direct in slaap vielen daar voor iets tussen zitten? We konden dus best van zijn vrolijkheid - niet dat hij anders niet vrolijk is - profiteren om ons rustig klaar te maken.
Buiten was het nog steeds donker maar we zagen dat het gestopt was met regenen. Benieuwd of we vandaag wel de zon eens konden groeten!

Om 8u trokken we naar de ontbijttafel. Boterhammen met choco, confituur of kaas werden hard gesmaakt. Ook de cornflakes werden zorgvuldig naar binnen gewerkt. We smulden ons buikje vol want het zou een drukke en sportieve dag worden.

Na het ontbijt trokken we onze warme kledij aan. Eenmaal beneden - we slapen op de 2de verdieping - werden onze pantoffels ingeruild voor onze stevige stapschoenen. Toen we deur opentrokken zagen we een hele mooie verrassing voor ons stralen! Inderdaad, de zon kwam ons groeten.
We genoten van de eerste zonnestralen en hopen dat we haar nog veel zullen zien deze week.
Op de afgesproken plaats stond ook een oudere man op ons te wachten. Groot, stevig gebouwd, klein snorretje en nogal bruingroen gekleed... Deze man, Leo genaamd, bleek onze gids voor deze ochtend te zijn.


Leo stelde zichzelf even kort voor en vertelde ons dat we vandaag 'Wildcraft' gingen doen. Wildcraft is het leren overleven in de natuur. 3 dagen kan je zonder water, 2 weken zonder eten maar je mag vooral geen kou leiden.
We trokken het bos in en werden in 4 groepen van 7 verdeeld. We moesten een hut bouwen met takken en bladeren. Deze moest zo waterdicht mogelijk zijn want op het einde van de bouwwerken moest 1 iemand in de hut gaan liggen en werd deze dan besprenkelt met water. Dit leek een serieuze opdracht maar dan had hij toch even de jongens en meisjes van Vivenkapelle onderschat.




We zochten dikke takken, grote stenen en heel veel bladeren...
We bouwden de meest fantastische hutten uit heel Durbuy en omstreken. Slechts 1 van de 4 hutten liet een klein beetje water door. De juffen en meester waren terecht fier op ons. 




Na het bouwen van de hutten werden we ondergedompeld in het maken van vuur. We konden best wel wat warmte gebruiken. Ook al deed de zon echt haar best, echt warm is het toch niet. Maar we klagen niet hoor! Het is hier veel te leuk om te klagen... Maar goed, vuur maken dus...
Met wat watten en een firestone probeerden we wat vuur te maken. Bij de ene liep het wat vlotter dan bij de ander maar iedereen bleef proberen.
Ondertussen had Leo een kampvuur gemaakt en kregen we als verrassing, omdat we zo'n toffe bende zijn, elk 3 marshmallows om op te smullen! Mmmmm, ze smaakten heerlijk!


Na de Wildcraft was het tijd om te eten. Gehaktballen, patatjes en appelmoes. We smulden opnieuw ons buikje vol. Het is hier echt wel lekker in de land van Marc Coucke. Zou Wout Bru toch stiekem hier de keuken speciaal voor ons doen?
Na het middagmaal trokken we richting het avonturenpark. Klimmen, klauteren, deathride en nog zoveel meer stonden op het programma. Voor sommigen was dit best wel wat angstaanjagend maar we lieten ons niet kennen. We trokken allemaal - soms met wat schrik - het avonturenpark in. Iedereen zette zijn/haar beste beentje voor, sommigen overwonnen hun angst. En als iemand het dan even lastig had, kon hij/zij rekenen op de steun van zijn/haar klasgenoten. De juffen en meesters genoten met volle teugen van onze prestaties en teamwork! Echt knap om te zien hoe hier elke dag opnieuw grenzen worden verlegd, angsten worden overwonnen! Dat belooft voor de rest van de week!

Na het avonturenpark werden we alweer aan tafel verwacht. Vanavond stond spaghetti bolognaise op het menu. Jullie kunnen het waarschijnlijk alweer raden?!? Het werd weer smullen!!
Ondertussen was het buiten alweer donker geworden en ook de regen wou ons nog even komen groeten.
Wegens de hevige regenbui besloten de juffen en meesters om de avondactiviteit, een oriëntatieloop, uit te stellen naar morgen en in de plaats daarvan genoten we van een heerlijke warme douche.
Na het douchen kwamen onze vrienden van OLVA De Meersen nog even samen een gezelschapsspel spelen.


Na een rustige - wat ons eigenlijk wel deugd deed - avond vielen we als roosjes in slaap. Waarover zouden we deze nacht dromen? Over zelf vuur maken? Over de heerlijke marshmallows? Over het avonturenpark? Over meester Thomas? Over...?
Weet je wat? We zullen het je morgen weten te vertellen!

Beste mama, beste papa, beste ...
Maak jullie geen zorgen!
Het gaat hier zotzalig goed!

Tip: Als je op de foto's klikt dan worden ze uitvergroot 😃

maandag 27 november 2017

Dag 1: De burcht van Logne en speleologie

Na lang wachten was het deze morgen eindelijk zo ver! We vertrokken eindelijke richting Durbuy voor de leukste week van ons leven!
We verzamelden omstreeks 9u15 in het station te Brugge. Iedereen was stipt op tijd. Enkel de zon was haar werk vergeten doen. De regen viel echter met bakken uit de lucht. We lieten het echter niet aan ons hart komen en trokken vol goede moed richting Sy!

Op het perron werd het allemaal nog wat natter want we konden onze tranen niet bedwingen. Ook de mama's en papa's hadden het even moeilijk maar éénmaal de trein vertrok, konden we het allemaal best wel plaatsen. Trouwens vrijdag zal er al snel zijn en dan hebben we tranen van verdriet omdat de bosklassen al achter de rug zijn!

De eerste tussenstop werd het station in Luik. Daar moesten we even overstappen richting het station van Sy. Juf Els en meester Thomas leidden alles in goede banen. Het was best wel spannend.

Vanuit het station in Sy moesten we nog even stappen richting de burcht van Logne. Dat was direct een goede oefening voor de rest van de week! Jammer genoeg was de zon nog steeds niet van de partij en stapten we van de ene regendruppel naar de andere. Maar zoals we al eerder vertelden, we lieten het niet aan ons hart komen! We stapten als volleerde wandelaars naar de burcht.
Daar werden we rondgeleid en mochten schatten zoeken.


Na de rondleiding werden we afgehaald door Willem met de bus van LPM. De regen bleef uit de lucht vallen. Het deed ons echter niets. We waren te benieuwd om onze verblijfplaats voor de komende 5 dagen te zien. Eenmaal aangekomen sleurden we de bagage naar onze kamer. Waarom hebben we toch zo'n grote, zware valies meegebracht? Gelukkig konden we op elkaar rekenen.
Vlug de bedden opmaken en daarna aftellen voor het avondmaal! Onze buikjes knorden al!


Als avondmaal was het rijst met kip in de currysaus. We smulden ons buikje vol. Het was echt wel
lekker!
Na het avondmaal trokken we onze vuile kledij aan want we werden nog aan de grot verwacht voor een tochtje speleologie.
Eerst wat stappen, geloof ons maar, we worden nog echte kraks in het wandelen, en daarna trokken we de grot in.

Iedereen overwon zijn angst en trok mee de grot in. We kropen doorheen kleine openingen, we gleden van een stenen glijbaan en we zochten de weg naar buiten. Het was best wel spannend maar superleuk!


Na de speleo namen we nog een heerlijke douche en kropen omstreeks 22u15 onder wol!
We kunnen al even dromen van deze eerste leuke dag! We kijken al uit naar morgen! Benieuwd wat er morgen op het programma staat!

Mama, papa, maak jullie geen zorgen!
Het gaat hier zotzalig goed!